Verbondenheid

Dit artikel heb ik zo'n 1½ jaar geleden geschreven voor een vorig blog, maar nooit gepubliceerd. Nu is blijkbaar de tijd aangebroken dat het alsnog de wereld ingaat.

Heb jij dat nou ook, dat het net is alsof er een soort van verschuiving plaatsvindt in met wie je je verbonden voelt? Dat sommige mensen waar je al jaren mee omgaat 'opeens' uit je leven verdwijnen? Dat het contact met bepaalde kennissen in hoog tempo verwatert - maar dat er 'opeens' anderen zijn met wie het klikt en je je verbonden voelt? Gefeliciteerd, je bent dus de enige niet.

Mogelijk ben je je bewust van de veranderingen die plaatsvinden en in steeds hoger tempo voortgaan. Je kunt het allemaal niet meer bijbenen, het gaat te snel voor je. Je voelt je angstig en rusteloos, maar weet niet precies waarom of wat er nou de oorzaak van kan zijn. Of je hebt opeens allemaal vage klachten, symptomen die geen duidelijk beeld geven van wat je nou mankeert.  Soms is dat iets om bang van te worden.

Maar wanneer je, zoals ik, ervan overtuigd bent dat dingen gebeuren met een reden, dan valt er een stuk stress weg. Je weet dat toeval niet bestaat, en dat er blijkbaar iets is dat moet plaatsvinden om je iets duidelijk te maken. Of de weg vrij te maken voor iets/iemand anders dat beter bij je past. Helaas zijn we geen helderzienden (nee, ik ook niet) en kunnen we dus pas achteraf zeggen: oh, dus dát was het... 

Laat me je geruststellen: er is een oplossing voor het probleem. Ga er eens even een paar minuutjes voor zitten en bedenk bij jezelf wat JIJ het belangrijkst vindt in dit leven. Doe je ogen dicht, zodat je niet afgeleid wordt. WAT is VOOR JOU nu ècht BELANGRIJK? Geld? Je huis? Je auto? Je nieuwe garderobe? Of zijn het de mensen om je heen? Je huisdieren? Je gezondheid? De natuur? Waar hou je van? 

Even terzijde: stel je voor dat we hier zo'n enorme financiële crisis of natuurramp zouden krijgen, dat je in één klap alles kwijt zou zijn: je spaargeld, je huis, je auto, je garderobe - alles. Echt een 'worst case scenario'. 
Wat blijft er over? Iedereen zit opeens in hetzelfde schuitje. Denk je dat er dan geen andere regels zullen gelden, nu er ineens geen verschil meer is tussen Jan Modaal en Meneer de Directeur? Dan worden mensen ineens weer ingeschat op hun talenten, hun kennis en vaardigheden. Dan is hun MENS-ZIJN weer belangrijk, en juist níét hun rijkdom of status. 

Goed, wat vind ik nou belangrijk. Ik heb geen hoge pet op van financiële rijkdom en de daarmee gepaard gaande status. Daarentegen ben ik zéér gesteld op MENSELIJKE rijkdom. Dat mag je dan geen status geven in de ogen van anderen, maar dat interesseert me hoegenaamd niets. Ik omring me het liefst met hen die mij dierbaar zijn, mensen waarmee ik een 'klik' heb. Ook dat verschuift, en het contact is ook niet altijd fysiek (denk maar aan het internet), maar dat gevoel van verbondenheid is er wèl. Altijd. 

Wat er ook altijd is, en wederzijds, is de waardering voor de ander en de (onbewuste) wil om te helpen. Je steentje bij te dragen, het leven voor de ander wat makkelijker te maken. Dat gevoel is heel vaak niet eens aan de oppervlakte aanwezig, maar als je later terugkijkt op een gesprek of ontmoeting, dan zie je duidelijk dat het er toch was. 

Op de een of andere manier weten mensen van goede wil elkaar altijd te vinden, en precies datgene te zeggen en/of te doen wat de ander nodig heeft.

Ik wens je toe dat je je verbonden voelt met vele anderen van goede wil - daar wordt de wereld alleen maar rijker van.

Vrede, Liefde en Licht,
Alexa