De pot op!

Jazeker, van mij kun je de pot op. Iedere keer dat je het even niet ziet zitten, je gekwetst voelt, alles je teveel wordt, je een rood waas voor je ogen ziet komen, de hoeveelheid mensen om je heen te groot is - de pot op.

Nogal plastisch uitgedrukt, ik weet het. Maar wat ik je wil zeggen is dit: neem even die 5 minuten voor jezelf. Vaak is het niet mogelijk om je fatsoenlijk terug te trekken uit een situatie, maar niemand die je kan beletten om even een toilet op te zoeken.

Kom tot rust door je ogen te sluiten en een paar keer diep adem te halen, echt diep ademhalen, met een bolle buik. Stel je voor dat je bijvoorbeeld aan de oever van een prachtig, stil meer zit. Of op een duintop, kijkend naar de zonsondergang. Kies iets dat voor jou rustgevend is. 
Concentreer je op je ademhaling; probeer je gedachten te observeren in plaats van jezelf ermee vandoor te laten gaan. Laat ze langstrekken als wolken aan de hemel. Adem rustig en diep door; voor je het weet ben je weer tot jezelf gekomen en kun je de wereld weer aan. 

Wanneer je deze oefening een paar maal gedaan hebt, weet je hoe belangrijk het is om je eigen Kern van Rust op te zoeken. Het zorgt voor balans in je hectische leven - en het is ook een probaat middel om 's avonds snel in slaap te vallen! 

Liefde, Licht en Wijsheid,

Alexa 

Een kwestie van bekijken

Sinds kort hebben we een vriend bij ons wonen. Hij is lichamelijk gehandicapt, dakloos, heeft grote problemen met gezondheid en financiën - en is het beste dat ons in tijden is overkomen.

Voordat hij bij ons kwam, leek het alsof de problemen zich opstapelden; het ene was nog niet aangepakt of het andere diende zich al aan. Ik had om hulp gevraagd, en kreeg die aangeboden in de persoon van deze vriend. Ik had echter mijn bedenkingen, want het was iets heel anders dan ik voor ogen had... Kon ik wel omgaan met nóg een man in huis, naast "die van mij" en mijn zoons? Zou ik nog wel aan mezelf toekomen? Hoe zouden de kinderen reageren? enz. enz.

Problemen zijn er om opgelost te worden. Om een lang verhaal kort te maken: ik besloot mijn gevoel te volgen, mijn voorstelling van wat de oplossing zou moeten zijn overboord te zetten en erop te vertrouwen dat het goed zou komen...

Ongelooflijk, wàt een verschil!
Deze extra man in huis laat de anderen zien dat het echt wel mogelijk is om je eigen troep op te ruimen en een handje toe te steken in het huishouden. Ik heb meer tijd voor mezelf dan ik voor mogelijk had gehouden. De sfeer in huis is met sprongen vooruit gegaan. De kinderen zijn stapelgek met hem, evenals mijn man die een extra maatje heeft nu, en ga zo maar door.
Hij leert ons te kijken naar wat we hebben, niet wat we denken nodig te hebben. Te delen, en dankbaar te zijn voor alles - ook niet-tastbare zaken als gezondheid, gevoelens van geluk, harmonie en vrede.

Problemen hebben we nog steeds, maar omdat ik nu anders tegen de dingen aankijk, is het makkelijker om ermee om te gaan en oplossingen te vinden. Ook heb ik geleerd dat de oplossing vaak voor het grijpen ligt, maar dat je die om de een of andere reden niet durft te pakken. Dikwijls komt dat omdat we een (bevooroordeeld) beeld hebben van hoe de oplossing eruit zou moeten zien. Wanneer je bereid bent om je oude denkbeelden en die angst voor het vreemde/ongewone, het niet-durven-aanvaarden van een andersoortige oplossing, onder ogen te zien en los te laten, krijg je een beloning die vele malen groter is dan je ooit had kunnen dromen.

Licht, Liefde en Wijsheid, 
Alexa

Eigenwijsheid vs Eigen Wijsheid

Eigenwijs. Koppig. Niet bereid te luisteren. Handelingen die we als negatief betitelen, als negatief ervaren - in 'de ander'. We kennen het allemaal, evenals de ergernis en frustratie die het gevolg zijn. Enig idee waarom?
De ander houdt ons een spiegel voor, en nog wel een waarin we liever niet willen kijken.

Want dit is wat er onderhuids speelt:
Meestal komt eigenwijs/koppig handelen voort uit angst - om iets te veranderen, op een andere manier te doen of te benaderen. Een mens is een gewoontedier, en verandering is onbekend en daarom vaak een beetje eng. Denk bijvoorbeeld aan een kind dat voor het eerst iets alleen aan een (onbekende) volwassene moet gaan vragen. "Ik durref niet..."
Ook is er vaak een fors stuk ego van onszelf mee gemoeid. Door de eigenwijsheid, koppigheid, 'doofheid' van de andere partij voelen we ons bedreigd, aangevallen in ons gevoel van eigenwaarde.

Sta even stil bij dit spiegelbeeld. De dingen waaraan je je ergert in de ander zijn doorgaans juist die dingen die in jou om aandacht vragen. Liefdevolle aandacht voor jeZelf is het uitgangspunt om verandering te bewerkstelligen. De verandering die je zo graag zou willen zien in de ander begint, hoe paradoxaal ook, in jou. Hoe jij omgaat met de buien, het humeur van anderen.
Wanneer je de ander kunt zien als dat bange kind, zul je veel milder reageren op diens handelwijze. En als je je realiseert dat je altijd veilig bent bij jeZelf, kan niemand je gevoel van eigenwaarde aantasten.

Maar hoe zit het nou met ZELF eigenwijs zijn? Wanneer je weet dat je ZELF tegen-beter-weten-in iets blijft doen op de oude manier?
Ook nu is angst het uitgangspunt. Accepteer dat je bang bent om je handelwijze te veranderen. Accepteer dat je bang bent voor het onbekende. Zie die angst onder ogen, erken dat hij er is. Bedank hem dan voor de les die hij je leert, en laat hem los. Stuur hem terug naar de Bron om te worden getransformeerd in positieve energie.

Wijsheid komt slechts mondjesmaat tot stand - denken we. Het is een verworvenheid waar we een hoop tijd voor nodig hebben ('oude mensen zijn wijs') en hard voor moeten werken of een moeilijk leven voor moeten doorstaan. Alleen door de inzichten die we op die manier verwerven worden we wijs.

Mis. Dit is helaas de gangbare opvatting van het oude 3-dimensionale referentiekader - en dat heeft afgedaan. De Waarheid is dat in ieders Hart een bron van Wijsheid te vinden is, die ligt te wachten om ont-dekt te worden. Het is simpel en makkelijk om die aan te boren; je hoeft slechts te luisteren naar de stem van je Hart en ernaar te handelen. Wanneer je dat eenmaal doet, is eigenwijsheid verleden tijd en leef je vanuit je Eigen Wijsheid.

Liefde, Licht en Wijsheid,
Alexa

Ikke! Ikke! Ikke!

VERBETER DE WERELD, BEGIN BIJ JEZELF.
Dit gezegde kennen we onderhand wel. Maar heb je enig idee hoe je dat moet aanpakken?
Kort en goed: zorg voor jezelf. Wees lief voor jezelf. HOU VAN JEZELF.

Houden van jeZELF heeft niets, maar dan ook totaal NIETS te maken met egoïsme. Het bekende 'ikke-ikke-ikke en de rest kan stikken' is egoïsme ten top, en heeft niets te maken met houden van jezelf. Daarentegen is ZelfLIEFDE, het oprecht houden van jeZelf, de hoogste uiting van liefde. Want hoe kun je ooit van een ander of de wereld houden, als je niet hebt geleerd om van jeZELF te houden?

Geluk zit in je. Vrede zit in je. Van alles voldoende hebben, zit in je. Waarheid? Zit in je. Alles wat je nodig hebt, zit in je. Leven in en vanuit je hart is het antwoord op de vraag HOE de wereld te verbeteren.

Daarom: Ikke! Ikke! Ikke! Begin bij je eigen Ikke - en de rest zal je vanzelf duidelijk worden.

Liefde, Licht en Wijsheid,
Alexa

Uitgesteld geluk

We doen het allemaal: uitstellen. Wachten met iets te doen of te zijn totdat... vul maar in. En hoe vaak we ook niet te horen hebben gekregen 'van uitstel komt afstel', het maakt niet uit. We stellen het - wat het ook mag zijn - uit tot het laatste moment. Dit geldt voor dingen waar we geen zin in hebben, een beetje bang voor zijn, of iets dat van onszelf niet mag.

Daarnet werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik bedacht dat ik iets leuks wilde doen (voor MIJ, iets dat MIJ blij maakt), en betrapte mezelf erop dat ik direct daarop dacht: "maar eerst nog even dat (voor anderen)". En jawel hoor - ik ben weer bezig met uitstellen. Weg blij gevoel. 'Het mag niet.'

Nu ik dit voor mezelf heb ontdekt, kies ik ervoor om hiermee op te houden. Het betekent namelijk dat ik mezelf als minder belangrijk beschouw dan een ander en mezelf achteraan in de rij plaats. 

Omdat ik ervan overtuigd ben dat iedere verandering begint bij MIJ, maak ik NU ook BEWUST de KEUZE om niet langer door te gaan met uitstellen om me ZELF blij en gelukkig te voelen. Onze emoties zijn frequenties die we uitzenden als radiogolven, en die anderen oppikken door hun eigen 'antennes'. We zijn allemaal graag bij gelukkige mensen in de buurt, dus waarom zou ik niet ZELF zo'n 'gelukszender' zijn? 

"When mom's happy, everybody's happy", zeggen ze in het Engels. (Wanneer mama gelukkig is, is iedereen gelukkig.) Daarom ga ik nu iets doen voor MIJ, iets dat me blij maakt - en daarna komt de rest wel. Dan kan ik dat met een glimlach doen, omdat ik die blijdschap, dat geluksgevoel, bij me blijf dragen.

Liefde, Licht, en Blijdschap,
Alexa

Alles op zijn tijd

Daar heb je weer zo'n dooddoener: alles op zijn tijd. En toch...

Het is me al zo vaak overkomen dat wanneer ik ergens mee zit en het in gedachten maar loop te herkauwen, er iets gebeurt dat me opeens laat zien wat de oorzaak is van het geheel. Soms is het een spiritueel artikel, maar ook een losse opmerking van iemand die er helemaal niets mee van doen heeft kan voor zo'n AHA-moment zorgen.

Het heeft me doen inzien dat ik niets moet willen forceren; dat maakt de zaken alleen maar erger. Wanneer ik de rust en het vertrouwen kan opbrengen dat inderdaad 'alles op zijn tijd' komt, ik op de een of andere manier de oplossing naar me toetrek. Zo in de trant van 'wanneer de leerling er klaar voor is, komt de leraar vanzelf'. 

Liefde, Licht en Wijsheid (en vooral Vertrouwen),
Alexa

Nutteloos

We hebben allemaal wel eens een periode dat we ons nutteloos voelen. Het maakt niet uit wat we doen, het resultaat is niet wat we ervan verwachtten. En daar zit hem nou de kneep: we verwachten iets, en krijgen het niet, of iets anders. Nutteloos. Waardeloos. Verloren tijd.
Maar is dat wel zo? Het overkomt me steeds vaker dat ik begin te doorzien dat niets zomaar gebeurt. 'Zomaar' houdt in 'bij toeval' - maar dat bestaat niet. Toeval bestaat niet. Alles heeft een reden; alleen zie je die reden pas achteraf...

Goed, toeval bestaat niet. 'Nutteloos' bestaat dus ook niet. Ook al doorzien we op het moment zelf niet wat er echt gebeurt, wat er achter de hele situatie plaatsvindt is absoluut NIET nutteloos. Het is de manier van het Universum om ons iets duidelijk te maken, te laten leren. Zo heb ik geleerd om, wanneer het woord of het gevoel van nutteloos zijn, in me opkomt, even een stapje terug te doen en te proberen het hele plaatje te zien. 'The bigger picture' zogezegd.

Vaak is het een kwestie van oude dingen, denkbeelden, patronen enz. loslaten. Nutteloos? Echt niet! Want met alles dat je met Liefde loslaat, maak je ruimte voor betere dingen, denkbeelden en overtuigingen. Zie het dus als een zegen, en je zult er wel bij varen.

Liefde, Licht en Wijsheid,
Alexa