Van de week had ik echt het gevoel tegen een muur aan te lopen. Er kwam niets uit mijn handen, wat ik ook aanpakte of probeerde - het wilde niet lukken. Telkens wanneer me zoiets 'overkomt' (onzin natuurlijk - niets overkomt je, je creëert het zelf) blijkt dat ik ergens iets niet helemaal heb begrepen of geïntegreerd. Pas op de plaats, stapje terug, terug naar de schoolbanken - dat soort dingen. Maar in welke hoek moet ik het zoeken?
In meditatie heb ik om leiding en duidelijke aanwijzingen gevraagd. Kort daarop las ik dit artikel, dat al een poosje in mijn mailbox bivakkeerde. Ik heb het vertaald uit het engels. (Het is wat krakkemikkig geschreven, alsof hij voor een klas stond of zo.)
>>
Kwantum-Realiteit: De Onbegrensde Mogelijkheden In Alle Dingen - door John Assaraf
Nobelprijs-winnende natuurkundigen hebben onomstotelijk bewezen dat de fysieke wereld een grote zee van energie is, die in milliseconden in en uit 'het bestaan' knippert , telkens en telkens weer. Niets staat vast. Dit is de wereld van de kwantumfysica.
Zij hebben bewezen dat wat dit steeds veranderende energie-veld in elkaar zet en bij elkaar houdt in de objecten die we zien, onze gedachten zijn.
Waarom zien we een persoon in plaats van een knipperend cluster van energie?
Denk aan een filmrol.
Een film is een verzameling van ongeveer 24 frames per seconde. Alle frames zijn gescheiden door een stukje zwart. Door de snelheid waarmee het ene beeld het voorgaande vervangt worden onze ogen en hersenen bedrogen, en denken we één doorlopend en bewegend beeld te zien.
Denk aan televisie.
Een beeldbuis is gewoon een buis waarin bergen elektronen het scherm op een bepaalde manier raken, waardoor de illusie van vorm en beweging wordt gecreëerd.
Dit is wat alle objecten uiteindelijk zijn: illusie.
Je hebt 5 zintuigen (zien, horen, voelen, ruiken en proeven).
Elk van deze zintuigen heeft een specifiek spectrum (een hond hoort bijvoorbeeld een ander bereik van geluid dan jij, een slang ziet een ander spectrum van het licht dan jij, en ga zo maar door). Met andere woorden: jouw set zintuigen neemt een zee van energie waar vanuit een bepaald beperkt standpunt, en vormt er een beeld van. Het is niet volledig en ook niet nauwkeurig; het is gewoon een interpretatie.
Al onze interpretaties zijn uitsluitend gebaseerd op de 'interne kaart' van de werkelijkheid die we hebben, en niet de echte waarheid. Onze 'kaart' is het resultaat van de collectieve ervaringen van ons persoonlijke leven.
Onze gedachten zijn gekoppeld aan deze onzichtbare energie en zij bepalen welke vorm de energie aanneemt. Je gedachten verschuiven dus letterlijk het universum deeltje-voor-deeltje om jouw fysieke leven te creëren.
Kijk om je heen.
Alles wat je ziet in onze fysieke wereld begon als een idee, een idee dat groeide terwijl het werd gedeeld en geuit, totdat het genoeg groeide om een fysiek object te worden.
Je wordt letterlijk waar je het meest aan denkt.
Je leven wordt wat je je het meest hebt voorgesteld en waarin je het meest hebt geloofd.
De wereld is letterlijk je spiegel, zodat je op het fysieke vlak kunt ervaren wat je tot jouw waarheid hebt gemaakt... totdat je deze wijzigt.
De kwantumfysica toont ons dat de wereld niet het moeilijke en onveranderlijke ding is dat het lijkt te zijn. In plaats daarvan is het een uitermate vloeiende plaats die continu wordt opgebouwd met behulp van onze individuele en collectieve gedachten.
Wat we denken dat waar is, is in werkelijkheid een illusie, bijna als een goocheltruc.
Gelukkig zijn we begonnen de illusie te ont-dekken en vooral, hoe we die kunnen veranderen.
Waar is je lichaam van gemaakt? Negen systemen/stelsels omvatten het menselijk lichaam: skelet, spier-, bloedsomloop-, spijsvertering-, endocrine-, zenuw-, voortplanting-, ademhaling-, en urinewegstelsel.
Waaruit bestaan die? Weefsels en organen.
Waar zijn weefsels en organen van gemaakt? Cellen.
Waar zijn cellen van gemaakt? Moleculen.
Waar zijn moleculen van gemaakt? Atomen.
Waar zijn atomen van gemaakt? Sub-atomaire deeltjes.
Waar zijn subatomaire deeltjes van gemaakt? Energie!
Jij en ik zijn pure licht-energie in zijn mooiste en intelligentste configuratie. Energie die onder de oppervlakte voortdurend in beweging is, en je houdt het allemaal onder controle met je machtige geest. Je bent één groot stellair en machtig Menselijk Wezen.
Als je jezelf kon zien onder een krachtige elektronenmicroscoop en nog andere experimenten op jezelf zou uitvoeren, zou je zien dat je bent opgebouwd uit een cluster van constant veranderende energie in de vorm van elektronen, neutronen, fotonen en ga zo maar door.
Zo is het ook met al het andere om je heen. De kwantumfysica leert ons dat het de handeling van het waarnemen van een object is, die ervoor zorgt dat het is daar waar we het waarnemen, en hoe we het waarnemen.
Een object bestaat niet onafhankelijk van de waarnemer! Dus, zoals je kunt zien, zijn je waarneming, je aandacht voor iets, en je intentie, letterlijk hetgeen dat ding creëert.
Dit is wetenschappelijk onderzocht en bewezen.
Je wereld bestaat uit Geest(kracht), Lichaam en Denken.
Elk van deze drie, Geest, Lichaam en Denken, heeft een eigen functie die uniek is en niet gedeeld met de andere. Wat je ziet met je ogen en ervaart met je lichaam is de fysieke wereld, die we Lichaam zullen noemen.
Lichaam is een effect, gecreëerd door een oorzaak.
Deze oorzaak is Denken.
Lichaam kan niet scheppen. Het kan alleen ervaren en worden ervaren... dat is de unieke functie ervan.
Denken kan niet ervaren... het kan alleen verzinnen, creëren en interpreteren. Het heeft een wereld van relativiteit (de fysieke wereld, Lichaam) nodig om zichzelf te ervaren.
Geest is Al Dat Is, dat wat leven geeft aan Denken en Lichaam.
Lichaam heeft geen kracht om te creëren, maar het geeft ons de illusie van de macht om dat te doen. Deze illusie is de oorzaak van veel frustratie. Lichaam is puur een effect en heeft geen macht om te veroorzaken of te creëren.
De sleutel van al deze informatie: be-ZIE de wereld en het universum anders dan je nu doet, zodat je kunt manifesteren wat je werkelijk wenst.
[Voor de volledige engelse tekst, klik hier]
<<
Voor mij was dit artikel een 'muntje dat valt' - zo'n moment van 'dus zó zit dat!'
Het grappige is, dat ik dit intuïtief allang wist en voor mezelf als zijnde waarheid had aangenomen, maar het is prettig om zo af en toe eens een bevestiging te krijgen. Ik heb alleen het gevoel dat het 'niet af' is, dus mogelijk komt hierop nog een vervolg.
Soms voel je je als een blinde in een onbekende omgeving, zonder hulp en zonder stok, terwijl je tastend je weg probeert te vinden. Wanneer je echter om hulp en duidelijke leiding/aanwijzingen vraagt, krijg je die ook.
Dus: op naar de volgende stap.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Kerstmis; nog maar een paar weken en we vieren weer het 'feest van de vrede'. Wereldwijd één dag geen gevechten, geen oorlog. Vrede.
Ook dat is weer zo'n begrip dat we kennen, en dat we meestal omschrijven als 'de afwezigheid van oorlog'. Maar het is méér, VEEL meer.
Het woordenboek legt vrede uit als: toestand van rust; toestand van normale verhoudingen tussen staten (tegenst oorlog); goede verstandhouding; gewetensrust.
Als synoniemen worden genoemd: harmonie, kalmte, rust, eendracht.
Intrigerend vind ik de uitleg normale verhoudingen; voor mij betekent dat zoveel als vrede (harmonie, rust, eendracht) hoort de normale gang van zaken te zijn.
En dan: goede verstandhouding. Met andere woorden: ´we hebben er eens over nagedacht en zijn tot de conclusie gekomen wel met elkaar overweg te kunnen´. Larie! Kul! Grote Onzin!
Vrede is iets dat je VOELT. Vrede is zoals je LEEFT. Vrede is zoals je BENT.
Helaas is het nog steeds zo dat we slechts streven naar vrede, in plaats van het te doorvoelen, te leven, te ZIJN.
Wanneer we eenmaal doorhebben, en in ons hart beseffen, WETEN, dat wij - stuk voor stuk, dus ook jij! - de belichaming van VREDE zijn, en we eendrachtig werken met de kracht die LIEFDE is, de normale gang van zaken in no-time hersteld zal zijn.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Er zijn vele antwoorden mogelijk op de vraag 'Wie ben ik?' Ten eerste is daar natuurlijk je naam, en verder uitbreidingen als 'de vrouw van' of welk ander etiketje maar voorhanden is.
Dit zijn allemaal dingen waarvan we het idee hebben dat die ons identificeren. Maar zegt dat nou iets over wie ik BEN?
Laatst had ik met een vriendin een gesprek over taal. Onze nederlandse taal is vergeven van de amerikanismen, maar afgezien daarvan is het nog steeds zo dat de manier waarop jij die taal spreekt, jou identificeert als 'Utrechtenaar', 'Limburger', 'Hagenees' enz. enz. Kortom: of je nou een 'officieel' dialect spreekt of 'alleen maar' je woorden uitspreekt op de manier die bij jou in de regio/stad wordt gebruikt, je identificeert jezelf daarmee als zijnde 'afkomstig uit'. Maar zegt dat iets over wie JIJ BENT?
Heb je er ooit bij stilgestaan dat een taal op zich niets betekent? Het is een manier van communiceren, meer niet. Het identificeert je misschien, maar wanneer je het rijtje Amsterdammer - Nederlander - Europeaan - Wereldburger afgegaan bent, wat vertelt het dan helemaal over JOU als persoon?
Als je alle etiketjes weghaalt, dingen als 'de vader van' of 'Venezolaan' om maar een paar dwarsstraten te noemen, hou je mensen over. Allemaal MENSEN, die dingen gemeen hebben en dingen waarin ze verschillen. Maar WAT is het nou dat mij tot MIJ maakt, en jou tot JOU? Hoe definieer jij jeZELF? Wat is jouw ESSENTIE?
Hmmm...
Het bleef maar malen in mijn hoofd, en uiteindelijk heb ik de begrippen maar opgezocht:
identificeren: zich herkennen in, zich vereenzelvigen met
identiteit: eigen karakter
definiëren: nauwkeurig bepalen met woorden
essentie: wezen, kern (van een zaak)
Eerlijk gezegd moest ik er het mijne van hebben, en heb het dan ook gevraagd tijdens een meditatie. Het antwoord was verrassend...
Taal en dat soort dingen zijn opgeworpen om de mensheid onderling te scheiden, als deel van de 'Verdeel en Heers'-politiek die gedurende millennia de standaard was onder de Mensheid. Elke taal heeft ook zijn beperkingen; je moet al minstens 5 verschillende moderne talen vloeiend beheersen om bepaalde dingen echt uit te kunnen leggen aan anderen, zodat die de nuances en gevoelswaarden van sommige begrippen kunnen vatten zoals jij ze bedoelt. Daarom zal 'taal' zoals wij die kennen uiteindelijk ook verdwijnen, om plaats te maken voor een manier van communiceren die veelomvattender is, meer op het gevoel gericht.
Wij als personen worden herkend aan hetgeen we de wereld in sturen, dat is wat ons IK definieert. Onze UNIEKheid is onze vibratie, onze energie, onze 'energetische handtekening'. We zullen altijd uniek zijn en blijven, maar niet apart: we zijn ook een deel van de EENheid, het Collectief. Slechts wanneer we als EENheid opereren, dus SAMENwerken als Mensheid ALS GEHEEL, kunnen we bereiken wat het beste is voor ALLEN. Onze vibratie is de uiting van onze essentie, ons wezen. En ons wezen, onze KERN, is LIEFDE. LIEFDE IS. LIEFDE BESTAAT. Het is geen gevoel dat buiten ons staat, WIJ ZIJN LIEFDE.
Liefde is een KRACHT, en wij sturen die aan met onze INTENTIE, onze wens. Niet wat we denken, maar wat we VOELEN is onze intentie, en daarmee sturen we de LIEFDE aan, die de SCHEPPENDE KRACHT is. WIJ ZIJN LIEFDE. En naarmate we meer negatieve dingen loslaten, verhoogt onze trilling en zijn we beter in staat om die Liefde ook om ons heen te verspreiden, en gezamenlijk een betere toekomst te creëren.
Ik moest dit echt even laten bezinken. Het is me nogal wat! Maar het verklaart veel, al was het alleen maar waarom je je bij de één wel op je gemak voelt en bij de ander niet. Wij mensen zijn vleesgeworden LIEFDE.
Stof tot nadenken heet dat. Maar eigenlijk is het 'een concept om te doorVOELEN'.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Daar stond ik, op de drempel van het gewelf dat mijn diepste angst had vastgehouden. De poort was open en de zon scheen naar binnen. Het was leeg, en ik voelde me net zo.
Het was alsof ik een stuk van mezelf kwijt was, wat uiteraard ook het geval was, maar niet iets dat ik terug wilde. Ik miste het niet.
Ik vroeg in mezelf wat ik moest doen, want ik had het gevoel 'dat het nog niet klaar was'. Het voelde niet 'af'; er miste nog iets.
'Ga naar binnen en vind de boeken.' Ik ging terug naar binnen; achterin het gewelf stond een simpele open boekenkast, met daarin een nogal vreemd allegaartje - van pocketboeken tot museumstukken en alles wat daartussen zit. Ik moest een ouder exemplaar pakken, en zei nog voordat ik het opende: 'Maar er staat niets in!'
'Weet je dat wel zeker?' 'Kijk dan, de bladen zijn leeg!' 'Leg je hand erop.'
Dus ik leg mijn hand erop en zie een brandend pentagram voor mijn ogen verschijnen. Wat moet ik me daarbij voorstellen? 'Het is een symbolische afbeelding van een evoluerende ziel. Je hebt de onderste 2 punten achter je gelaten, en staat nu op het horizontale vlak. Wil je de top bereiken?' 'Ja!' 'Zoek dan de trap en ga die op.'
Ik zet het boek terug in de kast en loop naar de achterkant van het gewelf. Er is daar een onverlichte doorgang en ik moet tastend mijn weg vervolgen - totdat ik me herinner dat ik licht op mijn voorhoofd en in mijn hart draag. Ik was mijn macht weer eens vergeten... Dan kan ik alles zien, en vind de trap met gemak. Ik beklim de treden; het is een lange wenteltrap, recht naar boven. Op een gegeven moment zitten er een soort sleuven in de muur waardoor daglicht naar binnen valt; hierdoor weet ik dat ik boven de rotswand ben gekomen.
Uiteindelijk kom ik bovenin een toren uit. Ik heb een wijds uitzicht; het eerste dat ik zie, is de zee, en iets naar rechts een prachtig groen, golvend landschap. Ik draai me nog wat verder naar rechts en zie een stad. Er lopen allemaal mensen vanuit de stad naar de toren. Het zijn MIJN mensen, MIJN volk!
En op dat moment VOELDE ik FYSIEK dat mijn hart letterlijk 'opsprong van vreugde'. Waar eerst leegte was, was nu niet genoeg ruimte om dat hart te herbergen. Mijn borstkas was niet groot genoeg om die kolossale VREUGDE te bevatten, en ik voelde dat het uit me stroomde en werd weerkaatst door de mensen die me kwamen begroeten.
Ik was eindelijk THUIS.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
In het vorige artikel heb ik beschreven wat mijn diepste angst was, het diepst weggestopte probleem, de 'kapstok' waar alle toestanden en ervaringen aan opgehangen waren. Toen dat eenmaal duidelijk was, had ik een beetje het gevoel tegen een betonnen muur op te lopen. Want je weet dan wel wat er aan de hand is, maar hoe ga je nu verder?
Ik las om de haverklap 'release your core fear by processing it through the heart'. Laat je diepste angst los door hem te verwerken met je hart. Over cryptisch gesproken!
Hoe moest ik me dat in vredesnaam voorstellen?
Al jaren volg ik mijn intuïtie, en die bleef maar zeggen: 'Ga naar binnen'.
Met frisse tegenzin (jezelf tegenkomen is nooit leuk) heb ik dat toen maar gedaan.
Ik ben rustig gaan zitten, heb mezelf geconcentreerd op de lichte plek in mijn hart en heb gevraagd wat ik moest doen om dit probleem op te lossen.
Dit is wat er gebeurde.
Ik zag een strandje met links de zee en rechts een enorme rotswand, met daarin een stel gigantische, gebeeldhouwde stenen deuren; een soort grote poort. Er was een tovenaar, echt een machtige magiër, die probeerde ze open te krijgen met geweld: dynamiet, zelfs een tsunami - maar niets werkte. Toen was er opeens een vrouw, een klein, frêle figuurtje in een zilvergrijze lange jurk met licht op haar voorhoofd. (Ik realiseerde me dat ik zowel de tovenaar als de vrouw was.) Ze zei hem, heel rustig, dat het zo niet werkte en liep naar de poort toe. Ze legde haar linkerhand op haar hart en haar rechterhand op de poort en zei: 'Geef maar, laat je pijn maar gaan.' Ik WIST dat ik - als dat kleine, tere vrouwtje - de macht had om die enorme poort open te krijgen, simpelweg door de kracht van Liefde en Mededogen. De tovenaar vervaagde, en ja, de poort liet zijn verdriet en pijn los - die ik voelde in mijn hart en kon verwerken.
Het duurde een poosje (oh, de pijn...), maar uiteindelijk was het gedaan en zie, de poort zwaaide open. Deuren van wel een halve meter dik, en ik verwachtte geknars en gekraak te horen, maar het was doodstil.
Achter de poort bleek een enorm gewelf te zitten, en daaruit kwam een kind. Een prachtig meisje in een glanzende regenboogkleurige prinsessenjurk, dat op me toekwam en me begroette met: 'Ik zou je graag een knuffel willen geven, maar ik ben vies en wil je mooie jurk niet vuil maken.' En er was nergens op of aan haar ook maar een vlekje te bekennen!
We gingen op zoek naar een spiegel, zodat ik haar kon laten zien hoe mooi ze was, maar er was niets te vinden, alleen lege frames. Ik haalde ergens vanachter mijn rug opeens een spiegel vandaan en liet haar zien dat ze zo schoon en mooi was als pasgevallen sneeuw. Toen ze besefte dat ZIJ dat spiegelbeeld was, keek ze me aan en vroeg verlegen: 'Heb je ook zo'n kleurige spijkerbroek voor me?' Ik moest lachen, en in een oogwenk was de jurk verwisseld voor spijkerbroek, T-shirt en gympen. Ze gaf me een dikke knuffel; ik liet haar los en ze huppelde naar buiten om te spelen.
Ik bleef achter in het gewelf, draaide me om en keek naar buiten over de zee. Ik liep naar de drempel en stak mijn armen omhoog in een uitbarsting van dankbaarheid, maar had het gevoel dat ik 'leeg' was. Waar eerst mijn hart had gezeten, was een leegte. Hoe kon ik die vullen? En waarmee?
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
De (engelstalige) spirituele blogs die ik volg hebben het al een poos gehad over 'NU is de tijd om je 'core fear', je diepste angst, los te laten.'
Nou wist ik al een tijdje dat ik voor een groot deel geregeerd werd door angst, maar wat de ergste daarvan zou zijn - geen idee. En dat is logisch, want je 'diepste angst' zit ook het diepst begraven in je onderbewuste.
Wanneer je het plaatje ondersteboven houdt, wordt het misschien wat duidelijker. Je diepste angst is de kapstok waaraan al je andere angsten en problemen zijn opgehangen.
Oi...
Zo lang als ik me kan herinneren heb ik, eerst als meisje en later als vrouw, problemen gehad met mannen.
Mijn vader was al oud toen ik geboren werd, en hij was een nogal autoritaire, dominante figuur heb ik achteraf begrepen (hij stierf toen ik 2 jaar oud was). Ook heeft hij mij behandeld op een manier die tegenwoordig simpelweg als 'kindermishandeling' te boek staat.
Rond mijn 15e kreeg ik een stiefvader, die dezelfde trekjes vertoonde, maar daarbij ook de gewoonte had om anderen te kleineren en naar beneden te trappen.
Ik was 18 toen ik het huis uitging, maar had me tegen die tijd al gedrag aangemeten dat je kunt omschrijven als 'willen behagen'; ik deed van alles om het anderen, en dan met name mannen, naar de zin te maken. Ik cijferde mezelf weg en stelde altijd wensen/comfort van een ander voorop. Dit soort gedrag werkt op den duur destructief, omdat je alleen maar 'naar buiten kijkt' en voorbijgaat aan wat er binnenin jezelf aan behoeftes leven.
Ik werd zwanger, en het was een geval van 'wie het krijgt mag het houden'. De vader heeft altijd ontkend dat de jongens (ja, het werd ook nog eens een tweeling) van hem zouden zijn.
Relaties waren gedoemd te mislukken omdat ik niet verwachtte een gezonde relatie te kunnen aangaan, laat staan die op te bouwen en uit te bouwen. Ik plaatste mezelf nog altijd in die ondergeschikte rol.
Op mijn 41e ben ik dan toch getrouwd, en heb er nog een paar zoons bijgekregen. Jep, in totaal 4 jongens - en een man die zich nog vaak als een kind kan gedragen.
Ik kan nog wel een uur doorgaan met jeremiëren, maar ik heb het bovenstaande alleen verteld om mijn diepste angst in context te plaatsen. Nu ben ik dan eindelijk zover dat ik zie waarom ik gezegend ben met zoveel 'mannen' (van alle leeftijden) om me heen. Ik moest LEREN.
Leren om in te zien en te doorzien welk gedrag ik vertoonde, en waarom.
Ze hebben me allemaal vaak tot wanhoop gedreven, en dan met name omdat ze niet luisterden naar wat ik zei. Ze hóórden me niet eens! Maar waaróm dan toch?!
Ik vond dat ik 'er niet mocht zijn' omdat ik aan alle kanten tekortschoot. Dat ik geen recht van bestaan had. En wie niet bestaat, wordt ook niet gehoord.
Mijn vader wilde een zoon en heeft zijn teleurstelling bij mijn geboorte duidelijk laten merken. Mijn stiefvader kon er niet tegen dat ik intelligenter was dan hij. Ik had vriendjes die zich óf als een bullebak gedroegen (omdat ik me opstelde als deurmat kwamen ze ermee weg), óf verzorgd wilden worden. Mijn overtuiging was echt: IK MAG ER NIET ZIJN (als vrouw). Gevolg: een minderwaardigheidscomplex van gigantische afmetingen.
Het heeft me jaren gekost om dit hele plaatje duidelijk te krijgen. Nu ik het dan eindelijk in kaart heb gebracht, blijft de vraag: hoe kom ik er vanaf? Ik wil dit niet langer!
Eerdergenoemde blogs spraken dan van 'processing through the heart' oftewel het verwerken met je hart. Maar hoe doe je zoiets?
Vrede. Liefde en Licht,
Alexa
Ik ben dit blog gestart omdat ik op zoek was naar het Licht in mezelf. Nu ik het gevoel heb dat ik het heb gevonden (daarover later meer), is blijkbaar de tijd gekomen om de manier van schrijven aan te passen. Ik wilde in eerste instantie informatie verspreiden en opgedane kennis delen, maar die tijd is voorbij - het gaat nu niet meer om informatie en kennis, maar om Wijsheid en Inzicht. Om je eerlijk de waarheid te zeggen, heb ik me een paar dagen suf gepiekerd over het onderscheid tussen die drie: informatie, kennis en wijsheid. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat informatie iets is dat je wordt aangereikt danwel binnenkrijgt (in welke vorm dan ook) en dat je het in je hoofd opslaat, waardoor het tot kennis wordt. Maar hoe zet je kennis nou om in wijsheid?
Voor mij blijkt het een kwestie te zijn van de kennis die in mijn hoofd zit, overdenken en doorvoelen met mijn hart. Wanneer ik dan tot bepaalde inzichten ben gekomen, en het als waarheid aanvoelt, is het voor mij wijsheid geworden - ik heb INnerlijk ZICHT op de zaken gekregen.
Nu weet ik wel dat dit soort dingen voor ieder persoonlijk is, en dat wat voor de een als waarheid voelt het voor de ander niet hoeft te zijn. Daar is niks mis mee. Iedereen mag overal vraagtekens bij zetten, dat deed ik ook. Maar voor mij is het waar, en de Wijsheid die mij leidt - of je het nou intuïtie, god of wat-dan-ook wilt noemen - vertelt me dat ik dingen die mij persoonlijk raken moet delen.
Dus: een paar keer diep ademhalen en in het diepe springen. Gelukkig kan ik zwemmen! ;-)
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Tussen de oude tijd en de nieuwe tijd is er een overgangsperiode, en daar zitten we nu middenin. Deze overgangsperiode heeft alles te maken met energie. De vibratie van de Aarde die verhoogd wordt (zie mijn artikel Evolutie 1) en alle effecten daarvan op ons mensen, zou je kunnen vergelijken met wanneer je met je auto door de wasstraat gaat: zeep wordt erop gespoten, het water komt van alle kanten op je af, en de automatische borstels beginnen je te bewerken. Je kunt er niet halverwege uit wanneer je een beetje bang wordt. Je hebt gekozen voor het geheel, met alle toeters en bellen, dus je moet blijven zitten terwijl je (auto) een grondige was- en spoelbeurt krijgt. Daarna komen de hete lucht en de drogers, die alle druppels verwijderen en je mooi en glanzend maken. Je wacht op het groene licht, en dan ga je weer op weg - een schoner, zuiverder, schitterender versie van je vroegere zelf.
We voelen ons af en toe alsof we door de mangel gehaald worden, en dat kan voor sommigen beangstigend zijn, maar wanneer je weet dat het leven er uiteindelijk alleen maar beter op wordt, dan zucht je maar eens diep en gaat weer verder.
Deze overgangsperiode is de tijd dat alles wat verborgen was aan het licht komt. Het moet ook aan het licht komen, op dezelfde manier waarop alles dat onder een tapijt ligt ont-dekt wordt wanneer je een kamer opnieuw gaat stofferen. Net als met alle andere dingen (onder welk tapijt dan ook), is dat wat je ziet en ont-dekt niet altijd even leuk of mooi, maar gelukkig heb je gekeken - want nu kun je het opvegen, weggooien en de vloer eens goed schoonmaken.
Ook onze persoonlijke waarheden komen nu aan het licht. We worden geconfronteerd met dingen in onszelf, en we ont-dekken ideeën, dogma's, 'leringen' en beperkingen die al jaren binnenin ons aanwezig zijn. Dingen waar we ons niet eerder van bewust waren, maar die ten grondslag liggen aan wie we nu zijn. Het is een periode om die zaken eens 'tegen het licht te houden' en te bepalen of we ze nog steeds als waarheid ervaren.
De verhoogde vibratie van de Aarde heeft een enorme impact op ons bewustzijn. Ons slapend DNA wordt geactiveerd, waardoor we een meer uitgebreid bewustZijn ervaren.
Dit uitgebreider bewustZijn zal een omslagpunt zijn in onze evolutie. Een toename in bewustZijn betekent in dit geval dat we het leven wakker(der) en bewust(er) zullen beleven en betere keuzes zullen maken, in het belang van allen in plaats van het individu.
We beginnen een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de mensheid te schrijven. Een nieuw hoofdstuk, gebouwd op nieuwe pijlers van waarheid, openheid, samenwerking, groter en hoger bewustZijn, waarbij liefde en respect voor alle levende wezens, inclusief onze planeet, de basis is.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Dit artikel heb ik zo'n 1½ jaar geleden geschreven voor een vorig blog, maar nooit gepubliceerd. Nu is blijkbaar de tijd aangebroken dat het alsnog de wereld ingaat.
Heb jij dat nou ook, dat het net is alsof er een soort van verschuiving plaatsvindt in met wie je je verbonden voelt? Dat sommige mensen waar je al jaren mee omgaat 'opeens' uit je leven verdwijnen? Dat het contact met bepaalde kennissen in hoog tempo verwatert - maar dat er 'opeens' anderen zijn met wie het klikt en je je verbonden voelt? Gefeliciteerd, je bent dus de enige niet.
Mogelijk ben je je bewust van de veranderingen die plaatsvinden en in steeds hoger tempo voortgaan. Je kunt het allemaal niet meer bijbenen, het gaat te snel voor je. Je voelt je angstig en rusteloos, maar weet niet precies waarom of wat er nou de oorzaak van kan zijn. Of je hebt opeens allemaal vage klachten, symptomen die geen duidelijk beeld geven van wat je nou mankeert. Soms is dat iets om bang van te worden.
Maar wanneer je, zoals ik, ervan overtuigd bent dat dingen gebeuren met een reden, dan valt er een stuk stress weg. Je weet dat toeval niet bestaat, en dat er blijkbaar iets is dat moet plaatsvinden om je iets duidelijk te maken. Of de weg vrij te maken voor iets/iemand anders dat beter bij je past. Helaas zijn we geen helderzienden (nee, ik ook niet) en kunnen we dus pas achteraf zeggen: oh, dus dát was het...
Laat me je geruststellen: er is een oplossing voor het probleem. Ga er eens even een paar minuutjes voor zitten en bedenk bij jezelf wat JIJ het belangrijkst vindt in dit leven. Doe je ogen dicht, zodat je niet afgeleid wordt. WAT is VOOR JOU nu ècht BELANGRIJK? Geld? Je huis? Je auto? Je nieuwe garderobe? Of zijn het de mensen om je heen? Je huisdieren? Je gezondheid? De natuur? Waar hou je van?
Even terzijde: stel je voor dat we hier zo'n enorme financiële crisis of natuurramp zouden krijgen, dat je in één klap alles kwijt zou zijn: je spaargeld, je huis, je auto, je garderobe - alles. Echt een 'worst case scenario'.
Wat blijft er over? Iedereen zit opeens in hetzelfde schuitje. Denk je dat er dan geen andere regels zullen gelden, nu er ineens geen verschil meer is tussen Jan Modaal en Meneer de Directeur? Dan worden mensen ineens weer ingeschat op hun talenten, hun kennis en vaardigheden. Dan is hun MENS-ZIJN weer belangrijk, en juist níét hun rijkdom of status.
Goed, wat vind ik nou belangrijk. Ik heb geen hoge pet op van financiële rijkdom en de daarmee gepaard gaande status. Daarentegen ben ik zéér gesteld op MENSELIJKE rijkdom. Dat mag je dan geen status geven in de ogen van anderen, maar dat interesseert me hoegenaamd niets. Ik omring me het liefst met hen die mij dierbaar zijn, mensen waarmee ik een 'klik' heb. Ook dat verschuift, en het contact is ook niet altijd fysiek (denk maar aan het internet), maar dat gevoel van verbondenheid is er wèl. Altijd.
Wat er ook altijd is, en wederzijds, is de waardering voor de ander en de (onbewuste) wil om te helpen. Je steentje bij te dragen, het leven voor de ander wat makkelijker te maken. Dat gevoel is heel vaak niet eens aan de oppervlakte aanwezig, maar als je later terugkijkt op een gesprek of ontmoeting, dan zie je duidelijk dat het er toch was.
Op de een of andere manier weten mensen van goede wil elkaar altijd te vinden, en precies datgene te zeggen en/of te doen wat de ander nodig heeft.
Ik wens je toe dat je je verbonden voelt met vele anderen van goede wil - daar wordt de wereld alleen maar rijker van.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Angst: een donkere kamer waarin
negatieven worden ontwikkeld.
Deze uitspraak kwam ik tegen terwijl ik op zoek was naar wat mooie afbeeldingen om bij een artikel te plaatsen. Het bleef me bij, omdat het zo'n prachtige beeldspraak is.
Ga maar na: het donker, helemaal een donkere kamer zonder enige verlichting, ervaren we vaak als beangstigend. Eigenlijk is dat angst voor het onbekende, want wat we niet zien of anderszins kunnen waarnemen met onze zintuigen, daarvan weten we niet hoe we erop moeten reageren.
We stellen ons voor dat er 'enge dingen' zijn, spoken die ons achterna zitten, spinnen die over ons heen kruipen, enz. Negatieven die worden ontwikkeld.
Maar wat zegt dit beeld ons nou precies? Dat we bang zijn voor/in het donker? Mmm... niet helemaal. Het vertelt ons dat we bang zijn - voor iets. Het maakt niet zozeer uit wat dat 'iets' is, wel dat we het gevoel hebben er niet tegen opgewassen te zijn. Angst houdt ons gevangen.
Het ergst is nog, dat het angst is van eigen makelij - want jij bent de enige die in jouw geest leeft. JIJ bent degene die zich die dingen voorstelt!
En dan kom je het volgende tegen:
De mens is vrij op het moment dat hij dat wenst te zijn. - Voltaire
Met andere woorden: als je je voorstelt dat je vrij bent, dan ben je dat ook.
Wanneer je dat eens goed tot je laat doordringen, begrijp je dat je ALTIJD de keuze hebt: bang zijn, of vrij van angst door het leven gaan. Om een bijbelse uitlating te verdraaien: kiest dus heden hoe gij leven zult.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Jaren geleden, tijdens een verkoop-training die ik volgde, werd erop gehamerd dat je moest leren van fouten. Het liefst van die van anderen, 'omdat die een stuk goedkoper zijn dan je eigen fouten.' De docent herhaalde echter ook dat het geen doodzonde is om fouten te maken, want 'perfect is voor de hemel'.
Levenswijsheid verpakt in een paar woorden.
Mijn zoon van 10 heeft een gevoel voor perfectionisme waar je U tegen zegt. 'Niks mis mee', denk je misschien, maar het zorgt er wel voor dat hij vindt in alles wat hij aanpakt de beste te moeten zijn, of het nu iets nieuws is of niet.
En dat is nu eenmaal onmogelijk, omdat hij ten eerste nog een kind is, ten tweede perfectie in iets slechts door veel oefening wordt bereikt, en ten derde: hij is een MENS. En MENSEN zijn per definitie NIET PERFECT.
In ieder geval ben ik er nooit een tegengekomen die dat wel was.
Een gevoel van perfect te moeten zijn, kan enorm veel schade doen. Ga maar na: je bent nooit perfect, dus in eigen ogen niet goed genoeg, wat een ander er ook van mag vinden. JIJ voelt je niet goed genoeg, dus onwaardig. Dat je het niet waard bent om goede, positieve dingen te ontvangen of te ervaren. Je zit gevangen in een negatieve, naar beneden gerichte spiraal van jezelf beoordelen, veroordelen en straffen. Verdriet is het resultaat.
Het is niet makkelijk om perfectionisme te laten varen, maar wel mogelijk.
Kijk eens hoe je bent naar anderen toe; een stuk milder dan voor jezelf! Die ander is geen beter mens dan jij; hij/zij maakt ook fouten, en die kun je toch ook door de vingers zien en/of vergeven?! Stop met jezelf zo negatief te beoordelen. Waarom zou je jury, rechter en beul zijn VOOR JEZELF?
Wanneer je leert om jezelf (meer) te waarderen, ben je hard op weg om een volwaardig mens te worden. In al zijn facetten, als een diamant tijdens het slijpen. Dat gaat vlakje voor vlakje. Wij zijn ook zo; ieder ding in onszelf waarmee we bezig gaan om te veranderen of te overwinnen, voegt een facet toe aan ons mensZIJN.
Ik heb niet de illusie om ooit een 'perfect geslepen briljant' te zullen zijn. Want wat wil dat nou helemaal zeggen, perfect? Volmaakt. Af. Valt niets meer aan te verbeteren. Het toppunt van ... vul maar in.
Saai hoor.
Statisch ook, want er is geen vooruitgang meer mogelijk. Perfect is een eindpunt.
En daar zit hem nou net de kneep: een mens is een dynamisch geheel, altijd in beweging, zowel fysiek als mentaal en spiritueel. We zijn goddank nooit uit-geëvolueerd, we gaan nog altijd voort. Er valt altijd wat te leren, iedere dag opnieuw. Te ervaren, nieuwe inzichten te verwerven, te voelen, te genieten, lief te hebben.
Wees blij en dankbaar dat je een mens bent. En streef niet naar perfectie, maar naar een volwaardig MENS te zijn.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Vergeef een ander niet omwille van hem of haar,
Vergeef hen omwille van Jezelf!
Wanneer je wrok koestert naar een ander toe, ben je met die persoon of situatie verbonden door een emotionele schakel die sterker is dan staal. Vergeving is de enige manier om die schakel te doen oplossen en vrij te worden.
Vergeven betekent niet vergeten, en evenmin betekent het dat je de boodschap afgeeft dat wat iemand deed in orde was. Het betekent slechts dat je boosheid en/of schuldgevoel naar iemand anders of naar jezelf toe hebt losgelaten (of laat gaan).
Maar dat kan makkelijker gezegd zijn dan gedaan. Als vergeven makkelijk was, zou iedereen het doen.
Dit kleine artikeltje kwam ik tegen in een (engelstalig) blog dat ik volg. Het deed me wat, het 'raakte een snaar' en resoneerde in mijn binnenste. Het is letterlijk kort maar krachtig.
Nu moet je weten, dat ik al tijden met het thema 'vergeven' bezig ben. In mijn nogal religieus getinte opvoeding was het een terugkerend iets, maar voor mij zo vaag als maar kan. Want wat het nou precies inhield was me een raadsel.
De uitdrukking vergeten en vergeven kennen we allemaal, evenals bedekken met de mantel der liefde. Voor mijn gevoel was dat net zoiets als het gebeurde in de doofpot stoppen of onder het tapijt vegen. Zo in de trant van praat er maar niet meer over; wat gebeurd is, is gebeurd en er valt niets meer aan te veranderen. Ontkenning.
Maar sommige zaken blijven aan je vreten en dan kun je dat vergeten wel op je buik schrijven...
Het resultaat is wrok. Onuitgesproken, niet-opgeloste emotionele zaken die geen einde vinden of krijgen, blijven zitten - in je onderbewuste, maar ook in je lichaam.
Gek genoeg kennen we de woorden van deze begrippen allemaal wel, net als de gevoelswaarde die bij die woorden hoort, maar de letterlijke betekenis gaat ons soms boven de pet. Daarom heb ik eens opgezocht wat het nou eigenlijk inhoudt, wrok en vergeven. Dit zegt het woordenboek:
wrok: een blijvend gevoel van onvrede over geleden of vermeend onrecht; oude, ingewortelde haat
vergeven: niet meer kwalijk nemen; niet langer kwaad blijven
Hmmm...
Dit moest ik een poosje laten bezinken, 'er een nachtje over slapen'. Om dan uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het niet meer dan logisch is om te vergeven wanneer je verder wilt in je spirituele ontwikkeling. En ja, het is niet makkelijk - maar het levert je wel enorm veel op. En dan met name rust. Rust in je geest, maar ook in je lichaam.
Het is zelfs mogelijk dat je je letterlijk een stuk lichter voelt, alsof er een last van je afgevallen is. Of dat je een gevoel van leegte ervaart; dan blijkt pas hoe ontzettend veel je door te vergeven hebt losgelaten. Hoe je het ook wendt of keert: vergeven schept ruimte. Ruimte voor Liefde. Ruimte voor Licht.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Evenwicht. In balans zijn. We weten allemaal wel wat daarmee bedoeld wordt. Maar beseffen we ook echt wat het inhoudt om als PERSOON in evenwicht te zijn?
Vorige week was ik niet in orde, en de laatste paar dagen had ik een - voor mij zeer ongewone - evenwichtsstoornis. Zolang ik me ergens aan kon vasthouden en een steuntje had, was er niets aan de hand. Maar zodra ik 'los' moest lopen, ging het mis: als een dronken matroos zwalkte ik heen en weer. Ergerlijk. Onbegrijpelijk. Irritant.
Ik snapte er geen biet van, maar had zoiets van 'niet zeuren, gaat wel over voor je een jongetje wordt'. En 'als dit iets is om van te leren, komt de uitleg ook wel'.
Zondag zijn we weggeweest, en ik heb die dag zonder erg mijn zakken gevuld met wat er op mijn nachtkastje lag. Pas 's avonds, bij het legen van mijn zakken, drong tot me door wat er die dag ingezeten had. Naast het standaard-gebeuren van sleutels, mobieltje enz. had ik ook 2 steentjes bij me gedragen, een wit en een zwart. Links en rechts. Jin-Jang. En de hele dag geen evenwichtsproblemen gehad...
Ik moest dit echt even laten bezinken. EVENwicht. Effen. Egaal. Zonder hobbels en kuilen. Het een is net zo zwaar als het ander. En dan het inzicht: wanneer de zaak in EVENwicht is, dus zonder verschil in welke vorm dan ook, geen tegenstellingen, bestaat er alleen nog ZIJN.
Geen hebben of doen, oorlog of vrede, goed of slecht, zwart of wit, licht of duister, positief of negatief, maar slechts DELEN van een GEHEEL, die samen ZIJN.
Voor ons mensen is het denken toch wel een van de allerbelangrijkste verworvenheden die we vóór hebben op onze 'verwanten' uit het dierenrijk. Het is zelfs zó belangrijk voor ons, dat er tests zijn ontworpen om maar te kunnen aantonen hoe intelligent iemand is en hoe hoog diens IQ is. Maar zegt dat ook maar iets over hoe die persoon als mens is? Over zijn/haar capaciteit tot liefhebben, in- en meevoelen met anderen?
DENKEN is niets anders dan een aspect, een deel van het geheel van wat ons tot mens maakt. Om in termen van evenwicht te blijven: als denken de ene helft is, wat is dan de andere helft? INTUÏTIE.
Want wat is intuïtie nou precies? Het woordenboek zegt er dit over:
Intuïtie: innerlijke aanschouwing, inzicht zonder nadenken, instinctief gevoel, onmiddellijk begrip.
Kortom: het heeft geen snars te maken met denken en is daar zelfs het tegenovergestelde van. Intuïtie, gevoel, is het andere deel van het geheel dat ons tot mens maakt.
BALANS.
We gaan een tijdperk tegemoet waarin het VOELEN, het INNERLIJK WETEN minstens zo belangrijk zal zijn als het DENKEN. Het is de bedoeling dat we deze twee schijnbare tegenstellingen, deze aspecten van onszelf IN EVENWICHT BRENGEN.
Wanneer we kijken naar een ouderwetse balans, zo'n weegschaal met echt nog 2 schalen, dan zien we dat bij gebruik deze altijd even schommelt voordat de boel echt in evenwicht is; eerst hangt de ene schaal iets lager dan de andere, daarna is het omgekeerd. En hij schommelt net zo lang tot het evenwicht is bereikt.
Laten we daarom beginnen met meer te luisteren en te handelen naar wat onze intuïtie ons zegt, en dat eventueel nog te toetsen aan de logica - maar probeer een evenwicht te vinden. Alleen dan is het mogelijk om uiteindelijk een geheel te worden en te ZIJN.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Vandaag stond ik op met een beetje een onbestemd gevoel. Een dag van 'ik zie wel wat er op me afkomt'. In mijn mailbox vond ik toen het volgende (thank you, Tomas!) dat me greep en ik hieronder met jullie wil delen omdat het zo goed onder woorden is gebracht. Ik heb het vertaald uit het Engels.
>>
Top Tips voor een Nieuw Begin
1. Maak je geen zorgen! Toen ik jonger was werd me verteld dat ik me geen zorgen moest maken en toen ik vroeg waarom, kreeg ik het volgende antwoord:
"Wanneer er iets gebeurt dat je onder controle kunt houden, kun je het accepteren of besluiten het te veranderen. Wanneer je dingen onder controle kunt houden, is er geen reden om je zorgen te maken. Aan de andere kant, wanneer er iets gebeurt dat je NIET onder controle kunt houden en je niet de mogelijkheid hebt om het te veranderen, is er ook geen reden om je zorgen te maken."
Hoe je het ook bekijkt, als er iets gebeurt in je leven, gebeurt dat met een reden - misschien is het vanwege een keuze die je hebt gemaakt, of omdat je wordt gedwongen om te veranderen en iets nieuws te gaan doen. Je zorgen maken zal je nooit iets goeds brengen, dus bekijk de situatie voor wat die is en doe er je voordeel mee, in plaats van ongewenste stress of angst te creëren.
2. Beheer je gedachten. Dit gaat samen met punt 1. Dus wanneer je eenmaal
gestopt bent met je zorgen te maken over wat er onvermijdelijk gebeurt in je leven, begin dan je gedachtenwereld te vullen met positieve gedachten. Verandering en nieuwe hoofdstukken van het leven betekenen nieuwe ervaringen en groei. Zonder verandering zouden WIJ niet kunnen veranderen. Dus verander je perspectief, kijk naar je nieuwe start met de ogen van iemand die dit zijn hele leven al heeft gewild, en focus op alle fantastische dingen die eruit kunnen voortvloeien.
3. Waardeer het verleden. Wanneer we een nieuwe fase in ons leven beginnen, hoeft dat niet verdrietig te zijn, zoals bijvoorbeeld wanneer vrienden emigreren en we 'vaarwel' moeten zeggen. Het betekent niet dat we dan maar moeten vergeten wat we allemaal hebben beleefd, of de herinneringen die we samen hebben gemaakt. Wees in plaats daarvan blij en dankbaar voor wat je hebt doorgemaakt (ja, ook voor de moeilijke tijden!), omdat die je hebben gebracht waar je nu bent. Glimlach om wat je onderweg hebt geleerd, en wees blij met de kracht en kennis die je hebt verworven. Wees trots op de dingen die je hebt bereikt en wees enthousiast bij het nieuwe dat je gaat aanpakken, omdat het je zal helpen je verder te ontwikkelen en wijzer te worden.
Herinner je dat JIJ de macht hebt om te bepalen welke uitkomst je krijgt bij wat je doet èn hoe je je voelt, iedere dag opnieuw.
<<
Waar het op neerkomt is dat het absoluut geen nut heeft om ons zorgen te maken. We hebben ALTIJD de keuze en de macht om te bepalen hoe we iets ervaren. Daarom:
Don't worry, be happy!
Vrede, Liefde en Licht
Alexa
Wat vertel je me nou?!
Ik kan me voorstellen dat je hier met open mond naar zit te kijken, maar ik meen het: schop de hoop de deur uit.
Maar hoe zit het dan met 'hoop doet leven'? En 'hoop op een beter leven'? En...
Nee. Schop de hoop de deur uit.
...
Wat bedoel je?
Hoop is verstrengeld met angst en heeft een negatieve lading. Je hoopt op een beter leven, maar diep in je hart ben je bang dat dat er niet komt. HOOP HEEFT EEN NEGATIEVE LADING.
Laat dit maar even goed tot je doordringen.
Hoe vaak heb je al niet dingen gezegd als 'O, ik hoop toch zó dat...', of 'Laten we hopen dat het er ooit nog van komt', en meer van dat soort uitlatingen. En hoe vaak werd die hoop werkelijkheid? Niet erg vaak, daar durf ik wat onder te verwedden. Want hoop heeft niet alleen een NEGATIEVE, maar ook een PASSIEVE LADING: je wacht tot het naar je toekomt, dat je het ontvangt, gegeven wordt. Hoop ligt buiten onszelf, en MAAKT ONS AFHANKELIJK.
Ik weet dat ik nu waarschijnlijk je wereldje op zijn grondvesten laat schudden, maar wie niet bereid is om te veranderen, om zijn/haar kwaliteit van leven te verbeteren, volgt mijn blog niet. Vrije keuze voor iedereen.
Daar heb je er weer één bij de kop: vrije keuze, vrije wil. Door te blijven hopen op betere tijden, een einde aan de financiële crisis, wereldvrede enz. houden we de huidige omstandigheden, de financiële crisis en oorlogen in stand - omdat hoop een negatieve, passieve lading heeft.
Wanneer we er echter voor KIEZEN onze vrije wil te GEBRUIKEN om betere tijden enz. te realiseren, simpelweg door die voor onszelf te VISUALISEREN, dan zijn we daar al een stuk dichter bij dan we nu voor mogelijk houden. Tenslotte is het ook nog eens zo dat god (of welke hogere macht dan ook) helpt wie zichzelf helpt.
En hier heb je dan de kern van de zaak. Om die ouwe dooddoener nog maar eens te herhalen: GOD HELPT WIE ZICHZELF HELPT.
Ik heb in mijn artikel Creator al uitgelegd dat wij als mensen die 'goddelijke vonk' allemaal bezitten en dus ook onze eigen werkelijkheid CREËREN. En juist wanneer we die vonk, ons aangeboren talent voor creëren, gebruiken voor het groter goed en ten nutte van 'het collectief' oftewel de maatschappij, de mensheid in het algemeen, dan komt de 'goddelijke' hulp vanzelf - omdat er méér mensen dan alleen jij mee bezig zijn en jullie samen in zo'n geval de 'god' zijn die helpt!!! Waarom zouden we dan nog hopen? Schop de hoop de deur uit!
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
Ik werd vanmorgen weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Hoe? Wat? In welk opzicht? Het is in één woord te vangen: PROGRAMMERING.
???
We zijn met zijn allen groot geworden in een maatschappij die gebaseerd is op angst en strijd. Angst voor van alles en nog wat, en de overtuiging dat we strijd moeten leveren om wat dan ook te bereiken.
Ga maar na: we moeten naar school, het liefst zo lang mogelijk, om te leren hoe we later een (liefst goedbetalende) baan kunnen bemachtigen. Tegen de tijd dat we van school komen en het bedrijfsleven ingaan, zijn er zo'n 10 banen op de 100 kandidaten. We moeten dus 'strijden' om die baan te krijgen. We hebben geen ervaring, en moeten die daar opdoen - reden voor de werkgever om een kort-lopend contract aan te bieden met een minimum-salaris. Wanneer het werk dat je levert je werkgever bevalt, heb je kans op een nieuw contract. Dat is niet zeker, want nog steeds is het 'voor jou 10 anderen'. Resultaat: strijd om een zo goed mogelijke prestatie te leveren, soms ten koste van jezelf. Want juist omdat er weinig banen zijn, steek je meer tijd en energie in dat werk (wat je misschien helemaal niet leuk vindt of dat absoluut niet bij je past) dan eigenlijk wel goed voor jou is. Innerlijke strijd, die zich uit in stress, is het gevolg.
De tijd verstrijkt en de beoordelingsgesprekken komen eraan. Je weet dat je goed bezig bent geweest voor je werkgever en verwacht dan ook een goede beoordeling te krijgen - en salarisverhoging. Maar wat gebeurt er? Er is altijd wel iets dat een 100% goede beoordeling in de weg staat, en ook al kom je tot, zeg maar, 98% - die loonsverhoging (áls die er al komt) valt lager uit dan je had gehoopt. En dan hebben we het nog maar niet over ontslag...
Angst is een ander verhaal. Zo gauw we kunnen lopen, krijgen we van onze ouders al te horen dat we voorzichtig moeten zijn. Uitkijken voordat we oversteken, niet te hard rennen of in bomen klimmen - we mochten eens vallen. Geen rare dingen eten, je kon er ziek van worden. En als we ziek zijn, dan weten we niet hoe snel we een dokter moeten inschakelen.
We zijn bang om alleen te zijn, dus zoeken we gezelschap - en is het niet fysiek, dan via de televisie of het internet; zolang we maar aanspraak hebben, is het goed. We sparen en ontzeggen onszelf dingen die ons plezier geven, omdat de inflatie de pan uitrijst en we morgen ook nog moeten kunnen eten. We leven in een uitermate rijk land met een armoede-besef.
We zijn met zijn allen bang om dood te gaan, want de 'norm' is jong en jeugdig (blijven); wie oud(er) is, telt niet of nauwelijks meer mee. Maar er komen ieder jaar wèl weer een heleboel patiënten bij die lijden aan de een of andere levensbedreigende ziekte.
Dit zijn voorbeelden van ons verwachtingspatroon. 'Omdat het nou eenmaal zo gaat in de wereld.' 'De werkelijkheid leert ons dat...' En ga zo maar door. Dit is ons referentiekader, ons verwachtingspatroon. Onze PROGRAMMERING.
Wanneer we dit met zijn allen in stand houden DOOR HET TE BLIJVEN VERWACHTEN, hoe willen we dan ooit een andere werkelijkheid creëren?!
Het is nu bijna 8 jaar geleden dat ik een hartinfarct had. Het heeft me een week ziekenhuis opgeleverd, een paar maanden rustig aan doen (want je vertrouwt je lichaam niet meer helemaal) en ruim 3 jaar preventief medicijngebruik.
Wat? Drie jaar maar?! En mijn arts vertelt me dat ik levenslang aan de pillen moet!
Klopt, ik had ook 'levenslang' gekregen. Ik herinner me dat ik tegen de cardioloog zei in een gesprek de eerste 3 maanden na het infarct, dat ik liever niet die 'chemische rotzooi' innam voor de rest van mijn leven, waar op hij me glimlachend vertelde dat het óf de 'chemische rotzooi' was, óf de kans op een nieuw infarct. Let wel, de KANS op een nieuw infarct - géén zekerheid!
Maar goed, je neemt aan dat de mensen-in-de-witte-jassen het wel bij het rechte eind zullen hebben omdat ze er nu eenmaal voor gestudeerd hebben, dus laat je je lijmen en neem je die troep toch in - tegen beter weten, maar allá. Ik heb sindsdien geleerd om heel goed te luisteren naar de seintjes die mijn lichaam me geeft, en toen ik dan eindelijk doorhad dat het geen seintje meer was maar een schijnwerper midden in mijn gezicht, heb ik een punt gezet achter het medicijngebruik. Ik WIST gewoonweg dat er geen herhaling zou volgen; ik was en ben er rotsvast van overtuigd dat ik nooit meer een hartinfarct zal krijgen.
Sindsdien ben ik voor controle geweest, en de cardioloog is, hoewel sceptisch (omdat ik zo eigenwijs ben en buiten het standaard verwachtingspatroon van bange-patiënt-met-hartkwaal val) tevreden over 'mijn toestand'. Dat had ik hem zonder consult-met-onderzoek ook wel kunnen vertellen...
Waarom ik dit hier vermeld? Om jullie duidelijk te maken dat JE KRIJGT WAT JE VERWACHT! Het maakt geen fluit uit in welke situatie je je bevindt, of om wat voor probleem het gaat. JE KRIJGT WAT JE VERWACHT.
En zolang we ons VERWACHTINGSPATROON, onze PROGRAMMERING, niet aanpassen en wijzigen in het tegenovergestelde, zullen we steeds krijgen wat we dus NIET willen hebben: nog meer strijd en angst.
Het is slechts een kwestie van je allereerst bewust worden van wat er speelt in je geest, en dat dan omdraaien. Oké, het zal niet van de ene dag op de andere gaan, maar het is WEL mogelijk. Indien we ons kunnen VOORSTELLEN, VISUALISEREN wat we willen hebben/zijn/creëren, komen we steeds dichter bij ons doel.
Vrede, Liefde en Licht,
Alexa
.jpg)
.jpg)
