Wie ben ik?

Er zijn vele antwoorden mogelijk op de vraag 'Wie ben ik?' Ten eerste is daar natuurlijk je naam, en verder uitbreidingen als 'de vrouw van' of welk ander etiketje maar voorhanden is.
Dit zijn allemaal dingen waarvan we het idee hebben dat die ons identificeren. Maar zegt dat nou iets over wie ik BEN? 

Laatst had ik met een vriendin een gesprek over taal. Onze nederlandse taal is vergeven van de amerikanismen, maar afgezien daarvan is het nog steeds zo dat de manier waarop jij die taal spreekt, jou identificeert als 'Utrechtenaar', 'Limburger', 'Hagenees' enz. enz. Kortom: of je nou een 'officieel' dialect spreekt of 'alleen maar' je woorden uitspreekt op de manier die bij jou in de regio/stad wordt gebruikt, je identificeert jezelf daarmee als zijnde 'afkomstig uit'. Maar zegt dat iets over wie JIJ BENT?
Heb je er ooit bij stilgestaan dat een taal op zich niets betekent? Het is een manier van communiceren, meer niet. Het identificeert je misschien, maar wanneer je het rijtje Amsterdammer - Nederlander - Europeaan - Wereldburger afgegaan bent, wat vertelt het dan helemaal over JOU als persoon?
Als je alle etiketjes weghaalt, dingen als 'de vader van' of 'Venezolaan' om maar een paar dwarsstraten te noemen, hou je mensen over. Allemaal MENSEN, die dingen gemeen hebben en dingen waarin ze verschillen. Maar WAT is het nou dat mij tot MIJ maakt, en jou tot JOU? Hoe definieer jij jeZELF? Wat is jouw ESSENTIE?
Hmmm...

Het bleef maar malen in mijn hoofd, en uiteindelijk heb ik de begrippen maar opgezocht: 
identificeren: zich herkennen in, zich vereenzelvigen met
identiteit: eigen karakter
definiëren: nauwkeurig bepalen met woorden
essentie: wezen, kern (van een zaak)

Eerlijk gezegd moest ik er het mijne van hebben, en heb het dan ook gevraagd tijdens een meditatie. Het antwoord was verrassend...

Taal en dat soort dingen zijn opgeworpen om de mensheid onderling te scheiden, als deel van de 'Verdeel en Heers'-politiek die gedurende millennia de standaard was onder de Mensheid. Elke taal heeft ook zijn beperkingen; je moet al minstens 5 verschillende moderne talen vloeiend beheersen om bepaalde dingen echt uit te kunnen leggen aan anderen, zodat die de nuances en gevoelswaarden van sommige begrippen kunnen vatten zoals jij ze bedoelt. Daarom zal 'taal' zoals wij die kennen uiteindelijk ook verdwijnen, om plaats te maken voor een manier van communiceren die veelomvattender is, meer op het gevoel gericht. 

Wij als personen worden herkend aan hetgeen we de wereld in sturen, dat is wat ons IK definieert. Onze UNIEKheid is onze vibratie, onze energie, onze 'energetische handtekening'. We zullen altijd uniek zijn en blijven, maar niet apart: we zijn ook een deel van de EENheid, het Collectief. Slechts wanneer we als EENheid opereren, dus SAMENwerken als Mensheid ALS GEHEEL, kunnen we bereiken wat het beste is voor ALLEN. Onze vibratie is de uiting van onze essentie, ons wezen. En ons wezen, onze KERN, is LIEFDE. LIEFDE IS. LIEFDE BESTAAT. Het is geen gevoel dat buiten ons staat, WIJ ZIJN LIEFDE.
Liefde is een KRACHT, en wij sturen die aan met onze INTENTIE, onze wens. Niet wat we denken, maar wat we VOELEN is onze intentie, en daarmee sturen we de LIEFDE aan, die de SCHEPPENDE KRACHT is. WIJ ZIJN LIEFDE. En naarmate we meer negatieve dingen loslaten, verhoogt onze trilling en zijn we beter in staat om die Liefde ook om ons heen te verspreiden, en gezamenlijk een betere toekomst te creëren.

Ik moest dit echt even laten bezinken. Het is me nogal wat! Maar het verklaart veel, al was het alleen maar waarom je je bij de één wel op je gemak voelt en bij de ander niet. Wij mensen zijn vleesgeworden LIEFDE.
Stof tot nadenken heet dat. Maar eigenlijk is het 'een concept om te doorVOELEN'.

Vrede, Liefde en Licht,
Alexa