Eerst IK

Voor wie ooit gevlogen heeft, is het een bekend iets: voordat we de lucht ingaan laat de steward(ess) zien wat de veiligheidsmaatregelen zijn. Waar je op moet letten, welke aanwijzingen er zijn en hoe je je moet gedragen als er wat mis gaat met het vliegtuig. Waar de nooduitgangen zich bevinden, dat er zuurstofmaskers en zwemvesten zijn en hoe je daarmee om moet gaan. 

"Zorg ervoor dat uw eigen masker goed vast zit voordat u een ander gaat helpen."
In het leven is het al niet anders. Want HOE kunnen we een ander helpen als we zelf niet weten wat er aan de hand is en wat we moeten doen?

Al zolang als ik me kan herinneren, ben ik bezig geweest met het vergaren van kennis over de meest uiteenlopende zaken. "Kennis is macht; Kennis gaat nooit verloren. Ook al zou je zo arm zijn als een kerkrat, Kennis kan niemand je meer afnemen." Kortom: ik weet een beetje over een heleboel dingen, in plaats van een heleboel van een paar dingen. 
Soms heb ik wel eens gedacht, dat het verstandiger zou zijn om me meer te richten op 1 of 2 dingen, maar telkens kwam er dan iets tussen waardoor ik niet verder ging dan het 'beetje' kennis over dat onderwerp. Maar wel was er dan altijd iets anders dat mij greep. 

Wat me echter door de jaren heen altijd interesseerde, waren andere mensen, talen en culturen. En dat hoefde dan niet eens iets exotisch te zijn; even over de grens is tenslotte ook al 'anders'. 

Maar ZIJN we nou echt zo anders dan die anderen? 
Als je goed kijkt, en die anderen beziet vanuit je hart in plaats van met je ogen, zul je zien dat ze precies zo zijn als jij. Er zijn namelijk een paar dingen die voor ieder mens gelijk zijn, ongeacht geslacht, huidskleur, cultuur of welke uiterlijke verschillen dan ook.
Wat IEDER mens wil, is geliefd zijn en geaccepteerd worden. Onvoorwaardelijk. Gewoon omdat-ie is wie hij/zij van binnen, in zijn/haar hart is.
We zijn allemaal lid van de menselijke familie. Is het dan zo vreemd dat we allemaal eigenlijk hetzelfde zijn, op die punten waar het echt belangrijk is?

Wanneer we dit begrijpen en aanvaarden, in ons hart voelen dat het waar is, gaan we ernaar leven. De ander is dan niet meer 'anders', voelt niet meer aan als iets dat buiten ons staat en niets met ons te maken heeft. We hebben dingen gemeenschappelijk, raakvlakken, raken elkaar aan. Dat hoeft echt niet volledig te zijn, maar we zullen overeenkomsten die ons verbinden eerder gaan zien dan alle verschillen die ons scheiden.

Er kleeft echter een MAAR aan dit alles.
Als we niet weten hoe we ONSZELF kunnen ACCEPTEREN en daardoor LIEFHEBBEN, kunnen we nooit die ander accepteren en liefhebben. Het hele gebeuren staat dan buiten ons, en zullen we het nooit kunnen invoelen, laat staan ons eigen maken en integreren. 
Daarom: eerst IK. 
Dit heeft echt geen spat te maken met egoïsme of zelfzuchtigheid, maar met een essentieel onderdeel van onze opvoeding - aanmoediging, de helpende hand. Neem daarom de vervolmaking van je eigen opvoeding ter hand; wees nóg liever voor jezelf dan je tegen je kinderen bent, bent geweest of zou zijn. 

Wees zacht, begripvol, liefdevol; droog de tranen van het kind dat nog steeds in je hart leeft en geef het een knuffel. Laat de liefde die je geeft en terug ontvangt van je eigen innerlijke kind je hart vullen en doen overstromen. 
Je zult merken dat de wereld er lichter uit gaat zien, dat je je anders voelt en mensen anders op je reageren. 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf' wordt waarheid voor je. Want wat je hebt gedaan, is het Licht van Liefde en Waarheid ontsteken in je hart - en brandt die lamp eenmaal, dan dooft hij nooit meer.

Vrede, Liefde en Licht,

Alexa